Yağmur yağdı dün gece,
Ve ellerimden birkaç kuru yaprak düştü sessizce,
Sen gitmişken,
Yokken,
Ben yalnızken,
Bir damla düştü yere,
Ben sana mecbur değilim.
Büyük şairler, büyük şiirler yazarlar,
Büyük aşık olurlar;
Ben sana hiç aşık olmadım.
Hiç ağlamadım işin aslı.
Kaçtın,kovalamadım.
Camdaki aksimi seyrettim.
Tam da seni düşünürken,
Gözlerimle karşılaştı gözlerim.
Ne kadar değişmiş bakışlarım.
Senden önce bir kadın vardı,
Yalnızlıktandı hırçınlığı.
Tekrar duyabilmek ismimi dudaklarında,
Ben bunun hayali için bile yaşardım.
Uzun zamandır ben değilim yaşayan,başkası sanki.
Nefes alan ben değilim,
Benim değil bu yürüyen beden.
Konuşan başkasının dudakları...
Ölmek yaşamla senin aranda,
Kırılan onca umut,
Dökülen gözyaşları da
Sana ait hepsi.
Ardına baktığında,
Ne çok düşü yalnız bırakmışsın meğer,
Bazen yapabileceklerini yapmazsın.
Yapamayacakların aklına bile gelmez..
Bakarsın etrafına,
Koşuşturanlar var dar sokaklarda...
Önünde geniş yollar var ayakların gitmez.
Oturursun gözlerin dalgın,yükü birşeylerin sırtında...
Nefes alıp almamak arası,
Ya sen varsın ya da yok.
Uzaklarda bir yerlerde bir yaşam,
Kurulmuş ve yaşanmakta.
Birbirinden habersiz iki insan,
Biraraya gelemez ki hiçbir zamanda...
Sen olacak olsaydın yanımda yürür müydüm o kadar yolu?
Ellerin ısıtır mıydı beni yürürken üşürsem?
Mutlu olur muyduk onlar gibi biz de yürürken?
Aklıma gelenler bunlardı arabamla yanlarından geçerken.
Kız benim kadar güzel değildi.
Hayal etmesi güzel uzak yerleri,
Gidemeyeceğini bile bile...
Düşlerim sana dair,
Ellerin olmasa da beni sevecek.
Yalnızlığa açılan kapılar
Onun gözleriydi seni gören,benimkiler değil.
Ben dışarıdaydım ikiniz için de;buzlu camın arkasında.
Görmedim,duymadım.
Ama senden daha da kayıtsız değildim.
Göremeyen sendin gözlerini.
Tanısaydın benim kadar,kaybetmezdin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!