güneşin batmaya duruşunu sezer
yangınlı pencereleri şehrimin,
her akşam ezanında.
sularında çocuk gibi oynaşan
kuğuları karanlıkta taçlar bürünür.
baş ucunda feza, ayağında derya
emre serilir sular kadar berrak.
suya düşer alev topu dolunayın
orada bir gelinlik kız süzülür.
gözlerini kırpmadan bekler yarını
Şehr-İstanbul sanki bir fener alayı.
Kayıt Tarihi : 22.4.2006 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)