Sulardan Sekerken Hüzün Şiiri - Aslı Aydın

-I-

içinden geçtik sessizce sisli alfabenin
cinnet tozuna bulanmış
aklı avare gölgeler okşadı(!) ömrümüzü

dilimizi ısıran harfler titredi acının şiddetiyle
teslim aldı rüzgar masum sözcükleri
ilk gün/ah raptedildi isminin izlerine
hüzün sekerken sulardan yüreğime...

-II-

sızılara es diyemedi hayatın kırık eli
yitirilen bilincin sancılı perçemi düştü önüme
sancılı gecelerde beyhude bekledim terk edip gideni...

hücrelerimi kemirdi hicran temreni
yarım kalan sevincim yıkandı ateşlerle
ne kadere
ne kedere dur diyemedim…

seslendim ümitsizce içimde şifa bekleyene
dağlar, denizler tuttu nefesini...
hangi hasret zamanın boşluğuna sığar ki
içinde yokluğun alevi kök salarken...

-III-

hiçliğe karışan bir öyküde dilsizdir artık mevsimler
öksüzdür her bayram günü sesinin sularını bekleyen
boynu bükük çiçekler...

ıssız kalan cümleler secde ederken şiire
eskir anılarla yüzüm
serin bir nida koşarak gelir
mendilimdeki hüzünle birlikte
büyür ellerimde!