Sular Yansın Şiiri - Celalettin Kurt

Yalım yalım yansın sular
Sarsın alevleri
Işığı kayboldu gönlümün
Geceler uyansın
Silinsin gecelerden
Akrep kıskacı uykular

Dumanı dibe vursun
Ateşi göğe suların
Taşınsın
Gök yere, yer göğe
Alışsın
Kara elmas gözlerim
Yılan zehri ölüme

Sular doğsun
Sular yansın yeniden
Nâr-ı beyzâ sevgiyle
Açılsın suların bahtı
Verilsin ana sütü
Kalplerin emziğinden

Su olursa
Gül olur
Gül olursa
Bülbül olur
Sevda çıkar ortaya
Çırpınır iki yürek
Bakarsın yürekler
Neşv ü nemâ dil bulur

Suların türküsü düşer
Tezeneye, tellere
“Çağırırım sunam gelmez
Nâçar kaldım hâlim bilmez”
Aşkı suya yazsam olmaz
Sular yanar ben yanarım
Dillenir âşığın dilinde
Yanık yanık bu türkü
Ki vefasızdır yâr
Salmaz bir selâm bile
Türküleşen dillerle