Sular Dereden Akarken Şiiri - Kemal Berk

Sular dereden akarken
Ruhum, hayatın içinde kayıp gidiyor
Yollar kaygan, korkular diz boyu
Rüzgâr, fırtına ortalık toz duman
Sel sularımı karıştı ne, her taraf boz bulanık?
Yoksa akan içimizde ki kirler mi ?
Bir de görsen akan yerde ki manzarayı
Görüntü çok kötü
Kokular burun sızlatır
Gencecik çocuklar
Günahsız masumlarda var içlerinde
Kurunun yanı sıra yaş da yanıyor bu arada
Taze filizlerin dibine
Kezzap mı döküyorlar ne?
Gülümseyen gözleri göremedim şu dünyada
O da ne!
Ağlarken, gülenlerin dünyası olmuş sanki burası
Arsızların, yüzsüzlerin mekanı
Bakıyorum herkes zil takmış oynuyor
Mananın manasını dahi bilmeyenler
Maddeye tapar olmuşlar
Şuurların, şuursuzlaştığı bir dünya
Şu dünyada tecrübe edilmeyen bir tek konu ise ÖLÜM dür
Sanki kurtuluş sanıyorlar ölümü
Umursanmayan Yüce Yaratan,
Hatırlamıyorlar bile yaşarken
Nasıl hangi yüzle karşısına çıkacaksın varınca
Onu bile bilmiyorlar ama
Herkes ölmeyi ne kadarda çok istiyor
Niye isterler ki bu dünyada yaşarken ölümü
Bu şuursuzlar, yaşadıklarını mı sanıyorlar
Oysa!
Bedenler canlı olsa da
Ruhları ölmüş zaten

Kemal'eren Kemal Berk
20.9.2020