Sular Çekilince.. Şiiri - Mustafa Gözelel

Puslu bir geceden sisli sabaha,
Uyandım,uyanmaz olaydım.
O berrak,o mâsum,o coşkun,
Ay değil,yıl değil,asırlar aşkın,
Deli tay gibi akan,köpük köpük
Asil bir nehir vardı ya!
O şimdi yok,sönük…
Ve berrağı gitmiş,bulanık.
Bir tek o kaldı sandım
Dün geceye tanık!

Sular çekilince göründü başlar,
Bırakın yerinden oynasın taşlar!

İtiraf ederken tüm yaşananları,
Sesini duydum suyun,
Ya bitişi olacaktı,ya da mîlâdı,
Ekmeğini yediği bu asil soyun!
Bağrımda yaşarken,dedi,
Timsahlaşmış insanlar,
Saymadım,kaç kurban aldılar,
Ve nice mâsum canlar…
Çünkü onlar;
Suların ve nehrin,
En dokunulmazı,en yamanıydı,
Ta ki,çekilince sular,
O vahşi,kurnaz,azgın canavar,
Bak neye döndü!
Yıllarca gizlendiği,sindiği
Ve sehpâlar kurduğu nehir,
Şimdi onun sonu oldu.
Çekilince,kahrından sular,
Zavallı bir anı oldu.

Sular çekilince göründü başlar,
Bırakın yerinden oynasın taşlar!

Kutlu destanları kirlettiler! ! !
Soru bile sormayan bir nesli,
Acımadan,sualsiz katlettiler.
Mushaf çarpsın,bundan gayrı
Akmamaya yemin ettim!
Ama,her kutlu nehir gibi,
Bu lağımı da temizleyecektim.
Fakat dur! ! !
Madem ki kuruyacağım,
Ben artık bu oyunu
Başka oynayacağım…

Sular çekilince göründü başlar,
Bırakın yerinden oynasın taşlar!

Bende gizlenip,beni kirleten
Ve,soyu-sopu belirsiz,
Bu cânileri atmak için
Bedenimden vazgeçtim…
Ben artık sahneden,
Ben artık huzurdan,
Ben artık yatağımdan,
Çekiliyorum!
Hak bulacaksa yerini,
Alın!
Bunları size veriyorum.

Sular çekilince göründü başlar,
Bırakın yerinden oynasın taşlar!
Kim bilir,bir damla rahmet bir damla su,
Bu nehir,akmaya yeniden başlar…

Kasım 2008