Yaygın bir kanaat bulaşınca dudağa
Sesler boğuveriyor çelimsiz nefesimi
Burkuluyor sonum, sancıyor dizlerim
Anlam hibe ediliyor bakışlarca uzağa
Sükûtun kırbacından ayırma dilimi…
Ayrılığı hiç iliştirmedim ki lisanıma
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta