Sükutun Çığlığı Şiiri - İsa Yılmaz

ayrılığın sükutunda bıraktın beni
bir avuç gözyaşı doldurdu ellerimi
parmaklarım arasından kayıp düşerken yaşlarım
bendini yıkmış bir sel gibiydi yüreğim
şehrin en kalabalık meydanında yapayalnız bir heykel gibi
gittiğin o yana doğru baktı gözlerim
gelip geçen herkes sonsuza dek görsün diye gözlerimdeki seni
kalbimin aşk denizine alevli çöl kumları döküverdim
tunç ile ördüm sevdaya açılan yolarımı
bir çığlık gibi yükselirken hasretin
hani bir gün olur da dönersin diye
o son hatırana bakarken taş kesilen gözlerimle
gittiğin o yerde bekledim seni…

xxıı.vııı.x