Sükûtumla Sarsılır Duvarların...

Sükûtumla sarsılır duvarların…
Unutma, o duvarların arkasında ben varım.
Yakacaktır pişmanlığın ki, pençe-i kahrım!
Unutma, her acının arkasında ben varım.
Sükûtumla sarsılır duvarların…
Sessizliğin arkasında, inan, ben varım.

Sonsuzluk rüyaları görmeyi bırakalı…
Ne çok elem çekmişim, gel sana anlatayım.
Senden aldığım düşü, emanet bırakayım.
Birisi hayalleri cennete saklamalı.
Sonsuzluk rüyaları görmeyi bırakalı…
Bana keder hatırlat, ona da ağlayayım.

Elem gelip geçici… Pişmanlıksa gitmiyor.
Bir işkence altında geçiverir saatler.
Fakat zann-ı aks ile koca bir an bitmiyor.
Saatte kuma baktım, hafiflemiş zerreler.
Keşkeler ile gözüm, hem yollarım kapalı.
Bir işkence altında geçiverir saatler.
Ve kulağımda uğultu, saatin tik takları…

Sanma sancın kesilir, sen de ehl-i feryatsın.
Çığlıkların kalp arşını, kaç arşın titretecek?
Sesim senden gelirse, belki beni anlarsın.
Senden bana gelen ses, beni de delirtecek!
Sanma sancın kesilir, sen de ehl-i feryatsın.
Sakın acıma bana, bırak gözüm ağlasın.