Sükütüm Bugün Şiiri - Yahya Kesici

Sükûtum bugün.
Ağlamaklıyım.
Ama sükûtum bugün.

Bakışlarım karşılara
Ben hiçi görüyorum.
Üç boyutlu bir âlemde
Beş boyut bakıyorum.
Deniz yok.
Gökyüzü yok.
Güneş yok.
Her yer ışık.
Her yer renk
Hiç alışık olmadığım,
Bir hayat yaşıyorum.

Sükûtum bugün.
Ağlamaklıyım.
Ama sükûtum bugün.

Süzülüp gidiyorum durmadan.
Perdeler aralanıyor bir, bir.
Bir daha, bir daha
Arkası parlak.
Arkası ışık.
Arkası mutlu.
Kar taneleri gibi oynaşıyorlar.
Karışmıyorlar.
Hem çok yakınlar,
Hem çok uzaklar.
Bense şaşkın!
Olanları anlamaya çalışıyorum.

Sükûtum bugün.
Ağlamaklıyım.
Ama sükûtum bugün.

Sonra perdeler kapanıyor ardımdan.
Geriye bakıyorum.
Perde yok.
Kapı yok.
Üç boyutlu âlemden eser yok.
Ağlıyorum sessizce.
Ben o anı beş boyut yaşıyorum.
Gözyaşlarım havada
Kelimeye dönüyor.
Kelimeler manasını taşıyor.
Bense gözyaşımda ki anlamı yaşıyorum.
Kimine hasret,
Kimine özlem,
Kimine bekleyiş yazıyor.
Unuttuğum sırlarımı öğreniyorum.
Sonra hıçkırarak ağlıyorum.
Her hıçkırığım kelimesini taşıyor.
Kelimeler manaya dönüşüyor.
Manalar ses olup yürüyor semada.
Ve son kez dinliyorum onları.
Herkes onları dinliyor.

Sükûtum bugün.
Ağlamaklıyım.
Ama sükûtum bugün.

Biliyorum,
Mutluluğun olduğu yere,
Hüzün taşıdığımı!

Biliyorum,
Sevinç çığlıklarının manaya dönüştüğü yere,
Gözyaşı taşıdığımı!

Biliyorum,
Kavuşmanın olduğu yere,
Hasreti taşıdığımı.

Biliyorum,
Olmamam gerektiği yere,
Kendimi taşıdığımı!

Ben bu değilim, biliyorum
Çünkü ben kendimi tanıyorum.

Sükûtum bugün.
Ağlamaklıyım.
Ama sükûtum bugün.