Sukutu Seyran Şiiri - Seyfi Karaca

Yikindigi meraktan fisildadigi sesten güttügü hevesten
Bahari yazi birbirine toz duman ederek pervan olan doludizgin
Yoruldugu sefer sayisi kimbilirde kac devir kac badire
Usuuul usul suya basarak havalanan
Göcebe kanatli sazlik kuslari gibi
Cigliklarla dogdugu dünyaya kendini kundaklayip getiren
Bir yudum huzur bir nefes hayat bir dem insan
Cesaretlenip yüreklendigi kadar kendi hikayesine büyüyüp
Büyüttügü cesareti kadar sonsuzlugu donatip derleyen
Adim adim ilerleyisin israri ve esrariyla
Histe hayalde hususta mevzuda meramda kavli kanaati bir
Sürdügü izden yürüdügü yoldan durdugu gölgeden
Fikrinde fiilinde kararinda izini itibarini vazgecmeksizin
Olduysa bundan dengini bulmustur ucurtmalara gökyüzü
Kardelenden gamli gazele serüvenini dolup tasan dünya
Ilk ve yalinciplak seyre sökün oluslarini daglara baglara baharlara
Salinip süzülerek ve köpürüp caglayarak
Esiklerden kapilardan yollardan yabanlardan
Kimi zaman gün isigi dogmadan
Zindan zifir gec vakitlerden bile öteye ve sonraya kimi zaman
Kimi zaman buz kesen ayazdan da yalniz
Kimi zaman vilayeti viran kalabaliklardan da sarpa
Meramin dünya hali insandir kimi zaman
Her düsen yapragiyla agaclar tohum ekerken topraga
Donanmis düsler icinde bir yer olur kendini bulur kavaklar
Irmaklar
Kumrular
Bostanliklar bahceler
Sürgüleri cözülmüs cicekli daglari engin ovalari dik bayirlari
Süre süre kasabadan köyden vilayetten ve kentten
Artik yorulmustur acik yarada meramini melhem olmaya
Bahti bagri kül rengidir neye
Ne kadar ve nicin yandigiyla kor ates
Cevabi kendi icinde döndükce bilinen kavli karardir
Sizlayip duran rüzgaradir son ve sus
Nasil ki simdi konar göcer dallar ve yollara
Seyrini toplamakta hersey ve heryer güz…
Ve bütün gördügüne görecegine kefil sefil
Kivilcimdan
Kimi ask sarabindan can kusundan kimi zaman
Kimi zaman hemen sunun surasiymis kaf dagina tutusmus hasret
Suya düsen hayalmis sari yaprak
Alip götüren sandalci nehirlermis
Sukutu seyran kimi zaman..

Ekim / 20