Şükür Hudâya Ki Feyz-i ‘Amîm-i İhsânı

Şükür Hudâya ki feyz-i ‘amîm-i ihsânı
Güşâde itdi dil-i zâr-i müstmendânı

Hezâr hamd ü senâ kim Hudâ-yi ‘azze ve cel
Cihâna virdi yine bir neşât-i rûhânî

Olup kesâd ile der-beste çâr-sûy-i emel
Açıldı teng-i metâ’-i dükân-i şâdânî

Zamân sirâyet-i feyz-i neşât ile hurrem
Zemîn meserret ile reşk-i bâg-i Rıdvânî

Hücûmı var o kadar inbisâtun ‘âleme kim
Olur neşât dahı leb-gezâ-yi hayrânî

Cihân güşâde vü ‘âlem şüküfte halk besîm
Bu demde ‘âmdur âyîn ü resm-i handânî

Ki oldı ‘illet-i gâ’iyyesi sürûr ü neşât
Zuhûr-i sıhhat-i cism-i latîf-i sultânî

O pâdşâh-i ‘adâlet-penâh kim oldı
Sikenderân-i zamân dergehinde derbânı

Hudâygân-i felek-bârgâh kim dehre
Vücûd-i nâzükidür mahz-i lutf-i rabbânî

Sipihr-erîke şeh-i Cem-cenâb kim tutdı
Cihânı velvele-i kûs-i şevket ü şânı

Revân-i kâlbüd-i devlet-i cihân-gîrî
Fürûg-i encümen-i tahtgâh-i ‘Osmânî

Şu’â-i neyyir-i ikbâl hân Ahmed kim
Müsellem oldı ana mülket-i cihânbânî

O pâdşâh-i Tehemten-şükûh-i yektâ kim
Kul itdi dergehine husrevân-i devrânı

Hazîz-i hâk-i der-i rif’at-âstânında
Kemîne mûr ider da’vî-i Süleymânî

Olur sevâbite mülhak nücûm-i seyyârât
Sükûn-i gerdiş-i eflâke itse fermânı

Sirâyet eylese kuhsâra hilmi eyler idi
Çerâg-i bezm-i gazâlân çeşm-i şîrânı

Celâli tefrika-fermâ olursa pervîne
Benât-i na’şa döner hâlet-i perîşânı

Nice tahammül ider düşmenân-i saht-dilân
İder güdâhte-i tâb-i kahrı sindânı

Zuhûr-i berk degül penbe-i sehâbı çü şem’
Tutuşdurur şerer-i na’l-i sümm-i yek-rânı

O dem ki tab’-i hoş-âyende-i medîha-tırâz
İdince vasfını tahrîre hâme-cünbânî

Kemâl-i feyz ile itdi derûnuma ilhâm
Hudâ bu matla’-i rengîn-i gevher-efşânı

Şüküfte oldı letâfetle verd-i handânı
Çiçek çıkardı sanur halk o şâh-i zî-şânı

Benân-i sun’ ile üstâd-i çîre-dest-i ezel
Cemâli mushafına itdi sîm-efşânî

İhâta eyledi mâh-i ruhın sa’âdet ile
Sipihr-i saltanatun encüm-i dırahşânı

Habâb-i âb-i hayât oldı ‘ârızında bedîd
Temevvüc eyleyicek mevc-i çîn-i pîşânı

Çiçek degül yed-i kudretle Îzid-i müte’âl
Ser-i mübârekine saçdı dürr-i rahşânı

Gören sanur gül-i al üzre şeb-nem-i terdür
Çiçek ihâta idince o rûy-i tâbânı

Hazân resîde olınca şükûfe-i ‘ilele
Açıldı gonçe-i sıhhat-şemîm-i rûhânî

Sipâs ü minnet-i bî-had Hudâ-yi lem-yezele
İrişdi ‘âfiyet-i cism-i pâk-i sultânî

Du’âya başla tazarru’-kunân ey Sâmî
Ki cûş-i bahr-i suhan buldı hadd ü pâyânı

Kemâl-i sıdk ile şükrâne bir du’â eyle
Budur ümîd ki Mevlâ kabûl ide anı

Hemîşe tâ ki hücûm-i sürûr ü şâdîden
Cevân-i tâze ola pîr-i ‘âlem-i fânî

Vücûd-i pâki ola taht-i ‘âfiyetde mekîn
Mu’ammer eyleye Bârî o şâh-i devrânı

Ola cihânda sürûr ü neşât ile dâ’im
Sabâhı ‘îd ü şeb-i târı kadr-i nûrânî