Ey beni ben yapan nefsim.
Peşime düşen aslan, tutunduğum dal, kuyu ağzındaki ejderha. Hepsi bir nimet sıfatında. Ülfet perdesinden bakınca ben zelil olmuş sürükleniyorum. Perişan halime aldanıpta üzülme. Madeni içinde saklı şu ruhuma perdeyi aralayıp baka bilsen, hazineleri sonsuz şu yaratıcıya şükürden başka ne düşer ki dilime.
Kayıt Tarihi : 3.4.2022 06:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/04/03/sukur-257.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!