Şükrü Tarla Şiirleri - Şair Şükrü Tarla

Nerden çıktı bu ilim, yolu geçti mi Çin’den?
Bir hesaba girdim ki, çıkamadım içinden.
Cebir, Diferansiyel, Limit, Türev, İntegral,
Ben bir garip soytarı, rakamlar olmuş kral.
Fiyatlar hep katlanır, tam geometrik dizi!
Maaşlar aritmetik, yetiştirmiyor bizi.

Hasan’ım, bu sana baba öğüdü:
Karanlık yollarda koşmayasın, ha!
Çevreni tetkik et, gözle önünü,
Dik yürü, sağlam bas, düşmeyesin ha!

Çok çalış, gayret et, geride kalma.

Düşlerimden gitmiyor o mazlum bakışların,
Ne eskidi, ne soldu gönlümde nakışların.
Burnunu ovalayıp, gözlüğü takışların.
Yaptığım her işimde, baktığım her yerdesin.
Sekiz yıldır haber yok. Ne uzun seferdesin!

Misafirlikteydik amcamlarda bir gece...
Sohbetin ortası... Neşeliydik hepimiz. İnce-
Uzun bir horoz ötüşü duyuldu dışardan.
Çok yakındaydı bu ses. Açıklama amcamdan:
“-Bu bizim yiğit.” Lâkin, vakitsiz öttü,
Kaçırmadı fırsatı babam, koluna dürttü:

-Unutamadığım kardeşime-

Bin eziyet ile geçti hayatı,
İçesine gülüp de coşamadı.
Her işte önünde gördü 'Sırat'ı,
Düşmekten korkmadan hiç koşamadı.

Bin dokuz yüz seksen altı yılında,
Basit bir memurdum, kendi halinde.
Mahalle Mevlana, Osmanlı A’da,
Kendine yontuyor o malum keser:

Ayşe bekliyordu bacı desteği,

Aç Müslümanlara bomba yağdırmak niyetiyle
İskenderun’daki ABD işgali üzerine-
Hilâli yok etmek için, bir an durmuyor katiller,
Yiğitler cennetteler ya! Halimizden de gafiller.
Dağlar indi önümüze, işgal altında sahiller.
Biz derdimize düşmüşüz, Müslümanlar aç, sefiller.

Konya’ya tahsile gitmişti kızım,
Dergâhta aşk ile döndü, kapandı.
Adı dilekçemdi, edebi özüm,
Kevser ırmağında yundu, kapandı.

Ben teklif etmedim, üzülür diye,

Neresinden tutam kahpe dünyanın,
Her neye el atsam, yanık kokusu.
Kalbimden çıkmıyor aşkı sılanın,
Burnumda vatanın sönük kokusu.

Yadelde yalınız gezemiyorum,

Zulüm etme bir kula, af olmaz günahı var.
Allah sevmez zalimi, sanma ki felahı var.
Mazlumun arşa çıkan, ret olunmaz âhı var,
Kibirlenme fani güç, âlemlerin şahı var.
“Zalimin zulmü varsa, mazlumun Allah’ı var”.