Ne baharı nede yazı yaşamış bu gönlüm
Damla damla eridi,gün gün tükenir ömrüm
Karanlıkta kalmış gün görmemiş gönlüm
Gülmek nedir bilmez,ağlar bu gönlüm
Gece mı gündüz mü bilmez bu gönlüm
Beş çocuk, yedi nufuslu bir aile de
Okur çocuklar,göndermedik gurbette
Yemin etti aile reisi,bakar ailesine
Güvenimiz tam sana aile reisi
Bize iyilikle uzanan ele tutalım eli
Gözü aç olan insanlar
Günlük buldular geçinmeyi
Körüm diyen gün gün geçinenler
Akılarına gelmez dünya bir fanı
Bol olunca istek ve arzular
Duruldu tüm sular döndü bendine
Yenildik seninle kader fendine
Bir rüya deminde sen şükürüne
Geliver şenlensin acılı dünyam.
Hangi günümüz,sensiz geçti çocukluk
Ne uykusuz geceler geçirdin,ah be anne
Bize olan sevgin,esir etti seni karanlık
Daha sana bakmayan, evlat utansın anne
İçimizde gizli bir nefret,insanız iflah olmayız
Ne sorsan hep ben, bilinmez hepten aşikar
Geceler onun için var,gündüzleri hiç sevmez
Yer ve gök benim diyen, bin bir yalanı çıkar
Kaç yıldır,sana vurgunum
Seni asla,hiç üzmedim
Gün oldu, yüzüme bakmadın
Artık sana dargınım
Adımı anmaz oldun
Ne arayanım var,nede soranım
Bir gece yarısı,perdeyi araladım
Sokak bomboş, sadece rüzgar sesi
Senden sadece hatıra, bir kaç saç teli
Bazen titrer bedenin bazen göz yaşı
İçinde büyülü bir kelime aşar dağ taşı
Göğüse sığmaz kalp oynar göz kaşı
Gecesi bitmez beklerken sabahı
...........Asla Dargın Değilim.......
Çıkarırsan bir gün
Beni kalbinden
Eller duymadan ne olur söyle
Perişan olmadan
El alem dilinden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!