İlk adımı seninle attım hayata,
Konusmayı örendigimde,
İlk senin adını ögrendim,
Senin hakkın ödenmez annem.
Beni büyüttün kol kanat gerdin,
Bana bakmaktan yuzunde cizgilier olustu,
Medine’nin hasretidir içimize düşen,
Başka bir memleket, bir gurbet değil.
Yemyeşil kubbendir gözümüzde tüten,
Özlediğimiz yalnız Sen’sin, başkası değil.
Gözlerimiz yaşla dolar ağlarız,
Bu gözyaşları Sana’ dır, başkasına değil.
Sen yoktun
Gideli çok yıllar olmuştu
Âlemler sana hasretti
Ey fahri kâinat efendisi
Sen yoktun
Anlamak çok zor
Sen misin?
Beni öldürmek isteyen.
Yoksa ben miyim?
Ölmek için sana gelen
Anlamak çok zor
Seni ölesiye seviyorum ki
Bunu anlatmaya kelimeler bulamıyorum
Seni görünce heyecanlanıyorum
İçimi çok tuhaf bir his kaplıyor
Birde senin bakışın varya geceden efsunlu
Gözlerimin içine bakarak gülüşün
Sen gideli bu diyardan,
Dertlerle dolu okyanuslar kaldı.
Umut söyleyen tellerden,
Şimdi uzakta bir saz kaldı.
Sensiz esen rüzgar da,
Aşkımın topografyasını çizdim
Gözyaşlarımla
Bin damla tebessüm ekledim köküne
Seni haykırdım yalnızlık yapraklarıyla
Seni özlediğimi hissettim yüreğimin çöplüğünde
Korkunun titrettiği kelimeleri hissettim mısralarımda
Sensiz geciyor gunlerim,
Sabahları sensiz uyanıyorum.
Aksamları sessiz ve sensiz oluyor,
Seni cok seviyorum anne.
Aksamları ustum acılıyor.
Bir el yorganı ustume örtuyor,
Aşkımın ateşiydi,rüzgarın
Esince saçlarına dağılan
Kıvılcım taneleri,yanmaktaydı
Sanki içindeki duyguları yaşamak
İstemem,öyle ruhuma işlemişki
Sıcaklığına kendimi bırakmışım
Zaman gece yarısı
Sensizim,üşüyorum
Ölesiye sevmişim
Seni unutamıyorum
Soğuğa aldırmıyor
Süzüyorum gözyaşlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!