Hastaydın acılar içinde kıvranıyordun
Ölüm anında bile ümmetini düşünüyordun
Allah’ım sen ölüm acısını ümmetime gösterme diyordun.
Hz. Fatma başucunda bekliyordu.
Yavaş yavaş yolculuk başlamıştı sanki.
İkindi vaktiydi, Ebu bekr ağlıyordu,
Sen gideli bu diyarlardan
Dertlerle dolu okyanuslar kaldı
Umut söyleyen tellerden
Şimdi uzakta bir saz kaldı
Sensiz esen rüzgarlarda
Gittin gideli
Gözlerim yollarda
Aşık oldum sana
Kaldım yollarda
Hasretin bir yanda
Sen bir yanda
Medine'nin hasreti'dir içimize düşen,
Başka bir memleket,başka bir gurbet değil,
Yemyeşil kubbendir gözümüzde tüten
Özldiğimiz yalnız Sen'sin başkası değil,
Gözlerimiz yaşla dolar ağlarız
Bu gözyaşları senden başkasına değil...
Dokuz ay karnında tasıyıp,
Hic sikayet etmedin.
Yemedin yedirdin,
icmedin icirdin.
Acılarımız acın,
Dertlerimiz derdin oldu.
Değerimi sonunda anlayacaksın
İş işten geçmiş olacak
Sevgimin sonsuzluğunu o an tadacaksın
İş işten geçmiş olacak
Ağlayacak, beni anacaksın
İş işten geçmiş olacak
Seni nasıl sevdiğimi
Haykırdım dağlara
Dayanamadılar
Seni nasıl sevdiğimi
Haykırdım çiçeklere
Sararıp soldular
Bir gün hüzünlenirsen
Seni güldürecek kişi ben olmalıyım
Bir gün ağlayacak olursan
Seninle ağlayacak kişi ben olmalıyım
Bir gün seven birini ararsan
Senin aradığın kişi ben olmalıyım
Baktığım Sen, gördüğüm Sen’ sin.
Biricik andığımız Sultanımız Sen’ sin.
Hz. Âdem’ in gözyaşlarına hayat olan isim Sen’ sin.
Sen içimi dolduran bir nursun.
Seni çıkarsam içimden
Geriye sadece yokluk kalır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!