Kırık hayaller birikintisinden kırıklar arasından sıyrılıyorum
Umut yelkenimin alabora olmasına aldırış etmeden
Yükseklik korkularım olmasına rağmen tırmanıyorum
Varlığıma şükredip matemleri yorgan yapar yinede ısıtırım bedenimi
Kor alevler yaksa da tene değse de izleri güzelliği gölgelese de
Kavak ağaçlarına benzer dallarım her rüzgârda dökülüp kurusam da
Umutsuzluğu yük yapmadım sırtıma bent yapmıyorum yoluma
Ayrılığına şükrediyorum yeni başlangıç sunuşuna seviniyorum
Ağaran saçlarımı ne renge boyasam diye düşünmüyorum
Gömüyorum toprak alsın bulasın çamuruna tozuna renk olsun saçıma
Bitmelere alıştım tükenmeler yeşermelere gebeyken isyankâr değilim
Havanın kararmasına şükrediyorum bitmedim seher vaktine ulaştım yine
Karayemiş dalları çeker yaz kış yaprağın ağırlığını ben baharı taşıyamazken
Hüzün adasında bir palmiye ağacıyken bile tekliğim korkutmuyor
Kök salışım yetiyor bozuyor yalnızlığın sessizliğini çoğalıyorum git gide
Şükrediyorum sevmesini hissetmesini bilmek yetmeli ayrılıklar incitmemeli
Zennehar Yılmaz
13.02.2012 08:28:18
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
