Suikast Zamanı Şiiri - Ahmet Emin Atasoy

iyice çekmeli perdeyi, yıkamalı yüzünü göğün
ve güneşin. üşüyor yalnızlık sürgününde menekşe.
yuvası bozulan kuşların hüznüdür bu gördüğün
dökülen tüy tüy. şahinlerin kanlı tırnakları pür neşe.

görüntünün kanı donmuş ‘dev ikizler’ yıkılalı
cinayet usta işi. kendisini ağlarken tüketmiş
sesini bekçi. sahipsiz artık dünya, yağma malı
her şey. ben dalgadan korkuyorum. ne müthiş geliş!

yolların aşınmışından geçmemek, bildik tünellere
girmemek. onarmak tüm sirenlerin düğmelerini
yeniden. milenium: oluk oluk kan, gözyaşı dere dere.
bilen var mı sodom ve gomorra’nın son günlerini?
anlatmak zor dudaksız ağızların söylediklerini
yazdıklarını parmaksız ellerin okutmak olanaksız.
sanal senaryolarla büyütürken gözbebeklerini
çocukların ellerini temiz tutmak olanaksız.

zaman, korkuya suikast düzenleme zamanı