yakılmadık sevdalar var dilimin ucunda
sere serpe çöl kumlarında yele verilmemiş
Mahşerim,
sesime ses ver. Belki vazgeçerim yanmaktan, adının doğurduğu cennetten, gömüldüğüm hasretten. Belki vazgeçerim sevgilim bizden...
İçten içe eriyen buzyangını dağlarımla devrilip ummana kaybolurum kimbilir.
Ben seni güneşim sanmıştım ey karanlığım
İçimdeki hırçınlığın
Rengimi arıyordum
Her uykusuzluğumda, kirpiklerimi batırıp geceye
Düşeli gönlüme
Vurunca kalbime kangren yalnızlık
İçime akan yaşların nemidir
Çürüten kemiklerimi
Ki eriten içten içe umutlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!