Sudaki Kırışıklar Şiiri - Ahmet Baris Ay

Gerilmiş bir ip gibi dümdüzdü dosdoğruydu
Bardaktan bardağa boşalırdı her akşam

İki korkuyu unutamamıştı yalnız

Biri yalnızlığın eleği kalabalıklar
Avuçların beyaz gökleri diğeri

Aç denizler gibi her şeyi içine batırırdı
Bir çocuk gülümsemesi dahi yüzemezdi
Polenlerle tozlanmış çalkantılı yüzünde
Omuzlarında saçlarının kurak ağlayışı
Hüzünleri anılarına takılmış iki küpe

Odasını kilitleyip öpünce yastığını
Bir çiçeğin taç yaprağında saklanırdı
Boş bir sinemanın karanlık perdesiydi
Çıplaklığını örttüğü ıslak göz kapakları

Tenha bir park arardı bütün adımlarında
Saatlerce susacak dost bir bank bir dayanak
Şehrin sineklerini kovardı düşlerinden
Yüreğinde akça yüreğini arayarak

04.04.2010