Gün olmuş
Açmış yalnızlığım
Yangınlar ülkesi gözlerinde
Seni görmüşüm
Sevmisim
Dünyanın en kuytu köşesinde
En mahşeri yerinde
Canıma can katmışsın
En amansız anımda
Seni saklamışım koynumda
Yıldız uçmuş dallarımdan
Gülü mızrak yapmışım
Umudu kalkan
Ve zaptiye takibine uğramış ömrüm
Yarısı kelepçede
Yarısı urgan
Ve şah'a kalkmışım
At sürmüş, kılıç kuşanmışım Arasat'ta
Kaçırmışım uykularını devlerin
Pusuya yatmış kırk-haramiler
Kesmişler su başlarını
Ferman çıkarmışlar katlime dair
Çıkmamışsın aklımdan
Ben sana koşmuşum
Ölümler ortasından
Seni görmediğim olmuş
Özlemişim ölümüne
Medet bekler olmuşum
Durgun sulardan
Yüreğimin duldasında gizlemişim
Firari sevdanı
Titremişim üstüne
Kapamışım gözlerimi
Düşüm olmuşsun
Açmışım gözlerimi
Kavgam olmuşsun
Ve doruklarındayken yalnızlığımın
Elimi uzattığım
Dalım olmuşsun
Sonra...
Kopmuş fırtınaların en sessizi.
En sessiz okyanuslarda
En amansız yerimde açmışsın
En onmaz yaraları
Yetmemiş nefesin
Dorukların havasına.
Sönmüş gözlerindeki ışık, kaybolmuş
Hançer yalımı bakışların.
Tükenmeye başlamışsın
Bitmişsin
Mümkün olsaydı eğer
Anlatabilseydim kendime
Anlatabilseydim sensizliği
Yokluğun kanamazdı gökyüzü maviliğinde
Gelincikler üstüne
Sökerdim yüreğimden seni
Yer yerinden oynasa
Uçuk yıldızlar tadındasın
Unutmak mümkün olsa
Kayıt Tarihi : 20.4.2020 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
