Suda Dolunay Şiiri - Reyhan Sur

hasretlerini eğirip büken kirmanlarda
yakamozların desenlerinde öpüşen ikili

ayda ayna

gökyüzüne tutsak etmiş kendini
yıldızları toplar da şavkır şavkıtır delicesine
aynada ben buğulardaki çayımın demi
gözlerimden iç beni sevgili

bende sen sesimdeki armoni
sesim boynuma dolanan kanatlarında gizli..

ben sendeysem
beni sende bulursam
şafağına yakın umutlarımda

bende ayna,
açık eder yüreğimin kanayan rengini
sızıp gelirken kızıl bulutlarda

aynada ay
çiçeklenir gözlerimde büker boynunu
aya aşık günçiçekleri

ayda su
yorgun yaz sıcağında dolaşmaktan kumları
kış karından emdiği yalnızlığın sancısıyla dongun
sızar da sokulur toprağının koynuna
yurt tutarken pöhrenkleri

akar..akar... kıvrılarak sonsuzluğa
dolunaylı kavuşumlarda