Suçsuzsun Şiiri - Şimal Niğbolu

İçimde kasfetin, başımda felaketin.
Hangi yüksekliğe çıksam da, içimde alçalan bir sensin.

Nerede yoksam, orada sen varsın.
Siyah çelenklere adını yazdırıp, kendi cenazeme gönderiyorum..
İçimde ölüyor ve hergün yeniden doğuyorsun.
Bunu nasıl başarıyorsun sahiden?

Kendimi ne zaman sorguya çeksem, başımda nöbet tutuyor bir kaç polis hayali.
Suçum sensin ama suçsuzsun sen.
Her gece seni uğurladığım penceremden, her sabah gelişin, avucumun içinden ekmek kırıntısı yiyişin, hepsi çok güzel...

Kendime ulaşamadığım zaman dilimlerinde, sana rastlıyor olmak da tesadüf değildir herhalde.
Tüm bu dizeleri neden yazdığımı bilmeye bilmeye gidiyor elim kaleme.
Ve sen bir haberken tüm bu sözlerden, buda enteresan hakkatten..

Bakma sen cümle düşüklüklerime, imla hatalarıma ve öyle gelişi güzel kelimeler kurduğuma.
Tam olarak ne anlatmak istediğimi bir ben bilirim.
Ki zaten bi tek ben biliyorum beni her zaman.

İçimde kasfetin, başımda felaketin.
Hangi yüksekliğe çıksam da, içimde alçalan bir sensin.
Sahi sen nerdesin?