Suçluyum Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bu gece sen diye öptüm şiirleri,
Sen diye sarıp sarmaladım gülleri.
Sen koktu toprak,
Sen koktu yastığım, yorganım.
Saatin kadranına mihlandı gözlerim;
Akrep yelkovana aşkını itiraf ederken,
Kızardı yüzüm,
Doldu gözlerim.
Nerdesin be sevgilim?

Hiç mi özlemedin,
Hiç mi merak etmiyorsun beni?
Ya hiç mi dolmuyor gözlerin?
Avuç içlerinden nasıl çıktı kokum,
Ya gözlerinden nasıl silindi gözlerim?
Söylesene, sahi iyi mi yüreğin?

Sana hasret, sen manzaralı yüreğimin
Derme çatma kulübesindeyim.
Senler her yana saçılmış,
Saçlarımda özlem,
Dudaklarımda hasret; kalemimin ucundan dökülüyor harf harf sensizlik.
Yokluğunun derin iç çekişlerindeyim,
Göz kapaklarım sancılı,
Kirpik uçlarımda adın.
Nerdesin be güneşim?

Hatırlıyor musun
Sana ilk "güneşim" dediğim günü?
Hıç gece güneş doğar mı deyip gülmüştün,
Ben de tüm masumluğumla, "Sen benim gecemi aydınlatan ışığımsın" demiştim.
Nasılda utanmıştın, al al olmuştu yanakların.
İşte ben o gün vurulmuştum yanaklarındaki o çukurlara.
Gülmek nasılda yakışırdı sana,
Yine gelsene,
Yine güldürene.
Gülüşünü bile özledim be adam.

Bazen ellerimi gizli bir şeyler karalarken buluyorum,
Bazen de gözlerimi sessiz sessiz ağlarken.
Hiçbir şey zoruma gitmiyor da,
Giderken çekip kolundan bir kere sarılamadım ya,
Kokunu içime nefes nefes çekemedim ya.
Şimdi hasret ne deseler,
Ya da o ne?
O kokusu ciğerlerimde kalan sevdamdır derim,
Gece doğan güneşim,
O benim vatanım, derim,
Ve ben vatansız kaldım derim.
Biliyorum be güzel gözlüm, suçluyum;
Ve suçum sadece seni sevmek.
03.09.2024 02:33