Suçlu Belli Şiiri - Mahmut Halitoğlu

Geceydi
Bugünden yarına sırtımda taşıdığım
Kör bir bıçağın ağrısı göğsümdeyken
Kelebekler gördüm bir güne ömrünü sığdıran
Yumsa gözlerini ölüm
Yummasa yağmuru göreceklerdi

Gerisin geriye gitsin benim bildiklerim
Çıkmasın bir sonbahar akşamına
Yaprakları sararmasına rağmen hayat bilgisi defterimin
Bende ilkbaharı hayal ederim belki
Sevgi ülkesine yürümek için
Korkarak attığım adımların
Önüne çekiliyken kopkoyu bir sis perdesi
Bir çınar ağacının altında
Yarım yamalak da olsa soluklanırım belki

Geceydi
Bu yaşanmasaydı
Kör bir bıçağın içime işleyen vakitsiz acısı
Bende umutlanacaktım sevebileceğime
Yüreğimdeki buz tutmuşluğun eriyeceğine belli ki
Yüzüme yağan karların soğukluğu yerleşmişken
Gözbebeklerimin içine
Gecelerde arıyordum artık kaybettiğim adresimi
Ki yıllardır da zaten bulamamıştım
Kimseyi suçlayacak da değilim bunun için
Ne yaşadıysam benim suçum hepsi
Adresimi bulamadıysam benim suçum
Açsam benim suçum
Sevilmiyorsam
İnsan olmayı öğrenmeye çalışıyorsam
Bölüşmeyi, renkleri bellemeyi öğrenmeye çalışıyorsam
Benim suçum
Hadi hayat ne duruyorsun İşte suçlu belli
Vur ellerime kelepçeyi
Karanlıklara soğuk gecelere alışığım ben
Pencerelerdeki siyah perdelere alışığım ben
Hadi at beni dört duvar arasına
At beni küf kokan ışıksız kapılardan içeri

Ama şunu da bilmeni isterim ki
Bu yazdığım bir aşk şiiri değil
İnsan olmaya çalışan bir insanın öyküsü
Düşürüldüğüm vakitsiz pusularda
Bir akrep gibi çaresizlikten kıvranırken
Ve başkalarının yerine
Hep kendimi zehirlemeye çalışırken bile
Aklıma hala o çocukluğumdan kalma
Dalından koparılmayı bekleyen
Kırmızı kırmızı elmalar gelirdi

Geceydi
Bugünden yarına sırtımda taşıdığım
Kör bir bıçağın ağrısı sırtımdayken
Bütün zorluklara bütün engellere rağmen
Yine de hayat
Kurumuş dere kenarlarında yemyeşil otlar yeşerecekti
Evet, ben göremesem de bir gün
Biliyordum bir yerlere bahar gelecekti