Suçlu Ararsak Şiiri - Meziyet Ak

Minicik gönüllerin,kör rıhtımında,
Mutluluğa susamış küçük bedenler,
Acı yakarışları, huzur yolunda,
Bekleyişler içinde, sevgiyi özler.

Titreyen yüreğiyle yalvarır bize,
Mendil, defter, kalemi, satmak isterler,
Hiç bir an baktınız mı? o masum yüze,
Evrene haykırıpta, neler söylerler.

Kendisi mi istedi, sizden dünyayı?
Dünyaya getirip salıverdiniz,
Bakmayacaktınız da ona acıyı,
Yaşatmaya neden ki karar verdiniz!

Çocuk yılı deyipte, gün düzenlerler,
Biçareler o günü, bekler özlemle,
Bir kaç sevecen yürek, okşar severler,
Bataklığa düşmeden, gözet gözlemle.

Bu çocuklar çiçekken, kaktüs olurlar,
Yaşam darbe vurdukça, vahşileşirler.
O minicik bedenler, nefret solurlar,
Eğitir gözetirsen, güzelleşirler.

İnsanoğlu doğuştan, değildir kötü,
Acımasız olaylar, vahşi yapmıştır,
Dünyaya getirmişsen, verdiğin sütü,
Helalinden vererek, dürüst alıştır.

Yoksa o masumları dünya yüzüne,
Getirip ortalara, günahtır salmak,
Toplum dışı etmeden, inin özüne,
Anne ve babalardır, suçlu ararsak.