Suç Sende Şiiri - Selma Güneş

Suç sen de...

Sen gençliğini yaşadın,
Elele yürüdün bu sokaklar da,
Bahçe demirlerine yaslandın,
Meraklı komşulara inat,
Loş ışıklı kuytularda koklaştın,
Titrek yürekli o kızla..
Hatırlasana,
Ayakları yere değmezdi,
Sana koşarken...
Bir kırmızı karanfi,
Takmıştın kulak arkasına,
Saçları karanfi kokmuştu aylarca...
Titrerdi elleri, kızarırdı gül yanakları,
Buğulanırdı, o bakmaya doyamadığın,
Badem gözleri...
Hatırlasana...
Sen gençliğini bırakıp o sokaklarda,
Olgunlaşmamış duygularla,
Olgunlar arasına kattın kendini,
O titrek yürekli kızı,
Gözleri yollarda beklettin,
Selamsız geçip gittin sokağından,
Unuttun parfüm kokulu tenlerde,
Olgunluğu yaşarken...
Şimdi bu şehir de,
Deli divane dolanıyorsan,
Yitik sevdana ağıtlar yakıyorsan,
Suç sende...
Onun gibi sevebilseydin,
Badem gözlerindeki,
Sensizlik acısını görebilseydin,
Terketmezdi sevda seni...
Avuçlarına kuru bir karanfil,
Ve loş sokaklardaki anıları...bırakmazdı.
Şaşkın, bakakaldın arkasından,
Elveda derken,
Yutkunamadın,
Pişmanım diyemedin.
Ne suçu var şehirlerin,
Suç sen de...
Bir gün bekleyenin,
Beklemekten usanıp,
Sensizliğe alışacağını
Düşünemedin...
Düşünemedin...

Selma Güneş