Suç Şiiri - Hasan Akkuş

Benim suçum insanlara inanmak
İnsanların suçu bana yakın olmak
Tanınmadık insanların verdikleri zararlar
Bir kaç sıyrık gibi gelip geçici
Sevdikleriminki ise yüreği ezici
Üstüne kezzap döksem geçmez kalır izi

Ne yapacağımı bilemeden
Dolanıyorum ortalıkta deli misali
Yaşım daha yirmi bir harcıyorum gençliğimi
Gençlikte kalmadı artık
Düşünüyorum yetmişlik dede gibi

Uyumak için içiyorum
İçtikçe sakinleşiyorum
Ayık olmak istemiyorum
Çünkü ayıkken düşünüyorum

Düşündükçe herşey daha da karmaşıklaşıyor
Ve işler içinden çıkılmaz bir hal alıyor
Dertlerimi yazmak için ayrılmış,
Bir kalem ve bir kâğıt bana yarenlik ediyor
Oysa ben artık güzel şeyler yazmak istiyorum

Dışarıda yağmur yağıyor
Bulutlar yükünü boşaltıyor
Birçok kişi bilmez
Ama benim gözümden artık yaş bile akmıyor