Şubat da biliyor
Takvim ve tarihin ucunu bucağını
Kaf dağının bittiği yerden
Köksüz dalsız kurak ağaçlar gibi
Tohumlandığı hayatın mevsimini meyveye durmuş bahardan bozarak
Çiçeklendiysen belli ki kızıl goncasın
Çöreklendiysen sarnıçsız bir çöl Dönmekteysen aşk değirmeninde ya yol ya yolcu ya da kuyu
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta