Şubat Soğuğu Şiiri - Berdan Doğu

Matemimle doğan kızıl güneş
Şubat soğuğunda gizler kendini
Sanki ölümden bir tebessüm gibi
Üşütür aydınlığımın gizli karanlığını
Siyahım beyazımı yenecek gibi

Öyleyse bir fedai olmak lazım
Her saniye isyana muteber
Sessizce kuruyup gidiyor boğazım
Bu şubat soğuğu ölümdende beter
Artık bir çıkışta görünmüyor cancağızım

Neyse ki fevkalade memnun değilim cihândan
Rıhtımdan alacağım tek bir zerre yoktur
Gemi su alsa da düşünmem geçerim candan
Beni okyanusa iten, şu bahsettikleri sonsuzluktur
Sonsuzluğu yenerim de geçemem şubat soğuğundan