Şubat Normali Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bugün Şubatın sonu
Havaya gri hakim,
Güneşi görmüyorum!
Martı, karga ve serçeler
Tek ve kalabalık sürüler
Bir o bir bu yöndeler…
Rüzgar kuzeyli; poyraz
O yana bakan çatılar
Buz kesmişlen saçaklar
Dumanı tüten bacalardan
Güneye uçuyor dumanlar
Hayal meyal; Kardan kalanlar
Terkedilmiş ıssız sokaklarda
Sıkı giyinmiş seyrek insanlar,
Uzak geçiyor ve selamsızlar…
Üşümeme çabası içlerinde
Elleri kaybolmuş ceplerinde;
Tek tük yürüyen yayaları,
Sokağın Sahibi hayvanları
Dumanı tüten araçlarıyla
Bitmiyor buz gibi soğuklar…
Şubat kısa, hızla geçiyor
Normali bu; Mart da aynı
Şöyle bir kapıdan baktırıp
Kazma ve küreği yaktırıyor....

Yılmaz BEKTAŞ