Şuayip Reşadoğlu Şiirleri - Şair Şuayip ...

Cile bu; bilmedigini bilmek;
Bildigini soyleyememek;
Yuregin kanaya dursun;
Yutkunup, GOZYASI dokememek…

Cile bu; sevdigini gorememek;

Sen sabretmeyi ogreneceksin;
ASK KAPIYI ANSIZIN calar...
AP ACIK,gormeyi bileceksin,
Musade istemez, ve iceri dalar...

Sen ASLINDA ASKI ogrenmelisin;

Anadolu,da çamurdan SIVA yapan;
AK SAçLI Analar…
Bir düğünde ellerine KINA YAKILMIŞ;
Şen, Şakrak, çocuklar…
Dünya METAINDAN yoksun ama;
SIMSICAK yürekler…

KALBiME batan dikeni, SÖKüP ATTIM;
ÖFKEM iŞPORTADA; bes paraya SATTIM;
Nice Hayalleri ben; hep gercek SANDIM…..
ALDANDIM; ben YANILDIM,Affet ALLAH’IM…

ADAM SANDIM, cuceleri dev bilerek ;

Yüregime batan dikenleri, SÖKüP ATTIM;
Öfkem işportada, DELiKLi KURUŞA SATTIM;
Bilemedim, nice hayalleri gerçek SANDIM;
Ben YANILDIM,ALDANDIM geldim affet ALLAH’IM…

ideallerim parlak YILDIZLARIN üstünde;

Bir türkü tutturmusum;
Uzakta TEKFURDAGLARI aglar…
MARTILARLA selam YOLLADIM;
Yar uzakta,YOLLARIMA bakar…

iSTANBUL yürekte yara; AYRIYIM;

Ne yapsam FAYDASIZ, ALNIMDA buzlar CATIRDIYOR;
KALDIRIN örtüyü, yatakta ölecek adam degilim;
Beynimi, pespese cakan,YILDIRIMLAR AYDINLATIYOR;
KIRILDI tutundugum dal, gunes BATIDAN doguyor...

HAFIZAMIN fay HATTINDA SARSINTI ve deprem;

Butun sermayesi KIZARMAZ bir yuz;
Tut elinden git, BATAKLIGA gir yuz…
Bildigi; AKLI,fikri hep belden AŞAGI;
BIRAKSAN; YUVARLANIR bas AŞAGI…

Utanmak, arlanmak bunlar da ne; ?

Herkesin AYIBI kendine yeter;
GUNAHSIZIM diyen ,öne ÇIKSIN…
Dünya gurbet olarak yeter;
SILADAYIM diyen öne ÇIKSIN…

Bir KARINCA bile Çignemedim;

KIRLARDA al YANAKLI,kiraz DUDAKLI KIZLAR ;
KIPKIRMIZI olmus dallarda,kiraz toplar…
ALTINOVA’dan Kumbag’a bir yol UZANIR;
Yemyesil; YOLA SARKAN kiraz DALLARIDIR…

Upuzun sahillerde , gunes KUMSALI yalar;