ŞUARÂDAN ÖĞRENDİKLERİM 1
Şairlerle epey ülfetim oldu,
Ben onlardan muhabbeti öğrendim.
Hepsi başka âlem, başka bir yoldu;
Belâgatı, hoş sohbeti öğrendim.
Mamak’ta Karakoç “devam et” dedi
Üstatlar bana bir okul, öğrendim.
Cemal Sâfi “sen bu izi tut” dedi
Biraz şekil, biraz akıl öğrendim.
Çözmeye çalıştım zor bilmeceyi
Araştırdım, hafiyeyi öğrendim.
Beş hececilerden, meşhur heceyi,
Soyuer’den kafiyeyi öğrendim.
Kâh coşkunluk, kâh durgunluk bel verdi;
Bazı çok geç, bazı erken öğrendim.
Yol gösterdi, mahlas verdi, el verdi;
Esâdî’den edep, erkân öğrendim.
Gittim, geldim bin bir türlü zahmetle
Enginî’den maslahatı öğrendim.
Çok zaman geçirdim Yanık Ahmet’le
Mevzuatı, izahatı öğrendim.
Kimisinden hüznü, derdi, cefâyı,
Kiminden tek cümle, tek şey öğrendim.
Mustafa Ceylan’dan ahde vefâyı,
Ali Altınlı’dan çok şey öğrendim.
Aşıklarda buldum hissiyatımı,
Bir mecliste önceliği öğrendim.
Binatlı’dan aldım nasihatımı,
Fidanboy’dan inceliği öğrendim.
Bir deryaydı Burhan Uğur Alaybey;
Biraz tarih, biraz nükte öğrendim.
Destek verdi Mehmet Nacar ağabey;
Biraz virgül, biraz nokta öğrendim.
Tükensem de gamdan, bitsem de dertten
Hep yeniden başlamayı öğrendim.
Rasim Köroğlu’ndan, Ramazan Kurt’tan,
İlhâmi’den taşlamayı öğrendim.
Örnekti Satoğlu, Yahya Akengin,
Nevzat Taşkıran’dan fasıl öğrendim.
Bize rehber oldu Hayrettin İvgin,
İsa Kayacan’dan usül öğrendim.
Aşkın girdabını Bayram Mecit’ten,
Yalınlığı Abbas Yurt’tan öğrendim.
Yola düştüm, geçtim türlü geçitten,
Tevâzuyu Ahmet Kurt’tan öğrendim.
Değer verdi, kadir bildi Sevdâi;
Ağabeyliği, gardaşlığı öğrendim.
Bir ses oldu, nefes oldu Fedâi,
Vergili’den sırdaşlığı öğrendim.
Didârî’den, Dudâhi’den, Şahan’dan
Sevgiliye yakınışı öğrendim.
Bir Sevinç Atan’dan, Barış Doğan’dan
Gönüllere dokunuşu öğrendim.
Anladım ki öğrenmenin yok sonu
Oku, dinle, duy nereden öğrendim.
Şartlar beni ihmal etti, ben onu;
Adamlığı Baydere’den öğrendim.
Yusuf Millidere, Hüseyin Zarar,
Kadir Orakçı’dan duygu öğrendim.
Adem Yazar insanlıkta tam karar;
Biraz sabır, biraz saygı öğrendim.
Murat Duman oldu dostluk pınarı,
Ezberî’den epey dörtlük öğrendim.
Nasıl unuturum Orhan Çınar’ı
Çalışkanlık gördüm, mertlik öğrendim.
Durdurmadan içimdeki taşkını
Şairlerin kuşkusunu öğrendim.
Kul Kemal- Sakine Işık aşkını,
Rıfat Çakır coşkusunu öğrendim.
Emine Şahman’dan çok yönlülüğü,
Bir Oktay Zerrin’den ilgi öğrendim.
Özdenkoş’dan alçak gönüllülüğü,
Bir Bayram Yelen’den bilgi öğrendim.
Ertuğrul Yılmaz’dan sözle vuruşu,
Parmaksız’dan kitâbeti öğrendim.
Burhan Karacan’dan sahne duruşu,
Adanır’dan hitâbeti öğrendim.
Velhâsılı kelâm durumlar böyle,
Hikmetî’yim yolum çoktur öğrendim.
Yazmakla, çizmekle bitmiyor öyle,
“Öğrenmenin sonu yoktur”, öğrendim.
Ekim 2015- Ankara
Hikmet Nazlı
Kayıt Tarihi : 2.1.2017 15:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!