Şu yanım y a r a /günce kırılmaları...

.

| ne yalanım var..özledim iç’imden
derler ya burnumda gözümde yüreğimde tütüyorsun
sonra bir yerler yanıyor.. eriyen kar suyu düşüyor boğazıma çatılardan
sonra kırıyorum kanatlarımı..sürüyorum ocağa.. yanıyor
köz olmadı. serçe külü az.. teberik diye dağıtılıyor bozkırlar da
kara sevdalılara ermiş derler.. türbe yaparlar bizim oralar da|

yalanmış ateş
iç’te yanandan gayrı
varsa
sal suyuna al
gösterme karşı yakayı
düşünsün ömrüm
ateş su toprak ne der
adem havva’yı
neresinde öper

| içi’imde büyüdüm kendimce.. her yaş
biraz daha yakın ölüme.. desem inanmazsın
ölüm canlı bir şey.. öldüğünü görmedim |

gidelim
zulüm uğramış buralara
haber verelim
gülün kırılmış boynuna
sen ölme
adsız kalır buralarda
teberiğe renk katarlar al’ıda

nerede
nasıldır
kim avutur yalnızlığı
kim saklar iç çocuğunu
oyunların kuytusuna
oyuncak mı
saklar her parçasında

düşüyorum elbet şiirlerimin içine
şairler yazıyor
kazıyorum kendimi
akıl çalan dizelerde
şu yanım yara
dikişten gayrı tüysüz
yetim hakkı ayrılık
çalanı yok sahipsiz
ikiye bölsem
biri bana
biri bana
nasıl anlatırım
özlerken ağlamayı sana

özledim ya
diyorum rengi nasıl
kış gelmiş memleketime
kar ne renk yağar
yağmur ne renk orada

| diyorlar |

bahçede solar güller
kırılmış kalemi
düşmüş yere
her yer çiçek
yazdıkça kökleri dirilecek

çivilenmek kendi içine
bile bile
çeke çeke
söküp atsan
kemik kalmaz elinde
sırf yazmanın adına
bağışladım güz’üde
dökülmez harflerimi
şiir dizerim geceye
acıma ilişme
senle güzel böyle

| dün döndü düşündüm
düşündüm döndü dün
düşündüm
düş/t/ün |

akla gelmez
hesap tutmaz suyun rengi
rengin gibi gözlerimin feri
sözüm kesildi
dal düştüm toprağa
ateş ek
köz sür elime
iç’im yanmasın
alev taşı bakışınla
yara ismin
kan taşının ucunda
kireç tutmuş dişlerin

| bana bıçak getirin |

gidelim
zulüm uğramış buralara
renk verelim gülün gözyaşına
bağışlasın bizi

ah ne fayda
can ne fayda

26 11 2004

Felaketler görmeye alışamadım.. başka acıları kabuldeki rahatlık
o genişlik aklıma geldikçe küsüyorum iç’ime.. umut kalmıyor çocuk,
gidesim tutuyor hani anlattığım yerlere, gidiyorum hep birileri benden
önce davranıyor.. Yıkılmak da nafile artık, yere bile düşsen yine oradasın
Bir rüzgar gelse diyorsun, alıp götürse, can taşımak bile rüzgara büyük işkence.
Böyle diyor, anlıyor ve susuyorum.. en’ler dağılıyor elimde.. sevenlere akıl
veriyorum, kendime veremiyorum.. korkuyorum bu teslimiyetten..korkuyorum.

.