Su ve İnsan Şiiri - Şahbettin Uluat

Uzak ve ıssız dağ başlarında,
Özgür,
Çocuklar gibi saf,
Tertemiz ve yalnız,
Aşağı doğru akarken çılgın,
Su kaynakları,
Çağdaş dünyanın
Kirli çocuğu paranın,
Tutsağıdır artık.

Kıskıvrak kuşatılmış,
Bütün sevinçleri iptal edilmiştir.
Plastik bidonlara tıkılmakta,
Taşınmaktadır parça parça,
Uzak şehirlerin marketlerine,
Evlerine,
Mutfaklarına.

Bitmiştir,

Coşku ile taşa, kayaya çarpıp
Türküler söyleyerek,
Aktığı zamanlar.

Geçtiği yerlerde,
İnsanlara,
Hayvanlara, otlara, ağaçlara,
Can dağıtmıyor artık.

Kuş seslerine,
Ses vermiyor.

Bahçe, bostan sulamıyor artık.
Köylü kızlar ya da oğlanlar,
Biriktiği tertemiz doğal havuzlarda yıkanmıyor.
Derin ve sessiz yerlerinde,
Balıklar özgürce dolaşmıyor.

**
Mutluluğun yabancı olmadığı,
Küçük ve yoksul şehirlerde,
Ormanda, tarlada, bayırda,
Ovalarda, dağlarda,
Koyunların, keçilerin,
İneklerlerin arasında,
Özgür dolaşan,
Köpeğiyle, kedisiyle,
Tavuğu, horozu, hindisiyle,
Bir lokma, bir hırkasıyla,
Kavalıyla yaşayan insan da yoktur artık.

Büyük ve kalabalık şehirlerin,
Beton manyağı merkezlerinde,
Dükkanlarında, işyerlerinde,
Fabrikalarında, atölyelerinde, imalathanelerinde,
İnşaat bölgelerinde,
Tersanelerinde,
Mezbahanelerinde, balıkçı hallerinde,
Nakliyat yerlerinde,
Sabahın karanlığında girilip,
Gecenin karanlığında çıkılan işyerlerinde,
Makine gürültülerinin işgali altındaki ortamlarda,
Çağdaş dünyanın kirli çocuğu paranın hizmetinde,
Aile boyu çalışan,
Küçük dairelerinde, gecekondularında, evlerinde,
Televizyonlarıyla yaşayan,
Elyaf doldurulmuş ayıcıklarını okşayan,
Faturaları denkleştirmeye çalışan,
İki birayla rahatlayan,
İnsanlar vardır.

**

Özgür suların yollarının değiştiği dünyada,
Büyük ve kalabalık toplumlarda,
Paranın aktör olduğu,
Gizli ya da açık senaryolarda,
Daha başka çok sayıda,
Süreçler, yapılar vardır.

Doğallar yapaylara,
Değerliler, konforlu yaşamlar,
İyiler varlıklılara,
Cipsler, kolalar, yumuşak şekerler çocuklara,
Unlular, şişmanlatıcılar yoksullara,
Taşınıp durmaktadır.

16.02.2011 13.00