Su Uyur Şiiri - Ebru Erten

dereye yuvarlanır sarı
güneş suda
dumanlardan halkalar örülür
ve yürek
durur sıçrayarak
bir ağaç yakalar rüzgarı saçından
sessizlik yerleşir geniş ovaya
gecenin gökten indiği ipe bağlanmış
eller ve yeşilimsi
kırık alınlar
ay sonrası kapanır ufuk
yaklaşan adımların nöbetini tutar yankı
arkadan tiz sesli bütün trenler geçer
dağ homurdanır durur
eskiliğin zıttı camlara damlamış
bulut ölüleri ve beyazımsı
bayırların tozları
ve ekilmiş tarlalarda toprak dalgaları
dereden yuvarlanır sarı
ölmüş adam kurtulur
akşamın taşınan tüm kapıları köşeye bırakıldığında
kapanır dekorun perdeleri
ve anahtar olarak kullanılan mavi ayça
limanların yıldızı
sokakta titretir şarkı söyleyeni
şikayet eder ağaçlar