Su Uyumaz Şiiri - Yahya Oğuz

Su uyumaz ve her şeyi unutur
Yavrusunu sırtlanlara bırakan bir anne
Yeşerttiği her şeyi çöl kumlarında soldurur
Suyun mahrem yaşama şekli böyle
Bedenlerden kendine nehirler çizer durmadan
İnişi fazla cömert gidişi gizli soygun

Oysa sen uyursun uyanık nöronlarımızda
Yüreklerinde mendil, dilenciler sığınır egzotik rüyana
Ve hep düşlerine asarlar solmaz resmini
Sen ki geriye doğru zamanı iple çekmek
Düşüncelerin orta yerine ismine yollar köprüler döşemek
Eskimez gövdene ancak severek kanar dehalar

Ama su uyumaz ve umudumu ürkütür
Her şeyi her şeyi kirli bir noktada unutur
Kavuşmalardan ayrılık, ayrılıklardan kavuşmak türetmek için
Serseri boşluğun dönme dolaplarına öykünür
Sanki bir şeyler azaltmaya mecbur
Kimse anlamaz neden bu kadar ruhsuz

Kim bilir kaç defa köpürerek kavuştuk
Ve kaç defa bölündük bir su damlasında
Su uyumaz sonra hepsini unutulur
İlk sarılmalar, aşk sözcükleri bile silinir
Sabah ve akşam adına esnediğimiz su
Uyumaz çaresizliğe bir tanım olur

Su uyumaz kırık dökük her yüreği unutur
Ben uyusun istiyorum hiçbir anı tazelenmesin
Gelmeyen gelmesin bu zulüm değil
Bütün bunlara inat sen yine de şöyle düşün
Daha milyonlarca kez yinelenerek kavuşuruz
Böyle olur buruk sonsuzluğumuz