Su/suyorum Şiiri - Hanifi Kara

SU/SUYORUM

Bir zamanlar dipçiklerle
Susturdular su/suyorum.
Kolum, kanadım kırdılar
Acze düştüm su/suyorum.

Akvaryumda balık gibi
Neler çekti Yunus Nebi?
Görünmüyor suyun dibi
Su içinde su/suyorum.

Yeri gelir akit altın
Şunu bil ki vakit altın
Söz gümüşse sukut altın
Susmam gerek su/suyorum.

Olunmaz bu kadar deni(*)
Ne yapsamki bilmem seni
Denize attılar beni
Susuz kaldım su/suyorum.

Ne bet kaldı ne de beniz
Buna rağmen yine şeniz
Etrafımız derya, deniz
Su içtikçe su/suyorum

Herkes olmalı işinde
Koşturmalı iş peşinde
Çeşmenin yanı başında
Susuzluktan su/suyorum…

08/05/’14
Hanifi KARA

(*) Denî: Alçak