Su … suuuu Şiiri - Reyhan Demirci

Yokluğunu en çok çiçekler bilir
Öylece kakmışlar güneşi anlının ortasına
Yeşildi bu yapraklar daha dün, gördüm
Ne sinsidir şu yalnızlık
Ayağa kalkmaya gör
Durur durur birden çarpar adamı

Söylemek lazımdır
Balgam gibi yerinden söküleni
Tuttukça çoğalır karışır eski yeni
susturur sonunda anlaşılmaz ne söylediği.
Kışı da ararsın gelmedi mi …

Birazdan dışarı kaçacak
Şapkanın ardından pardösü.
Gidip dolaşsaydı açılırdı belki paslı menteşeler.
İnandırıcı gelmiyor durup durup kenetlenmeler.

Evimin yeni sahibi,
girdimi bi daha çıkmaz İlaç şişeleri,
Prospektüsler okuma alışkanlığından değil mecburi.
Kimseyi dinlemedim doktor bey
kulağım duymayıncaya kadar.
Bardağı görüp suya uzanamamak.
yaş değil
kırılacak çat diye…
bir damla su ilaç niyetine.

Irmağın kenarından geçmişe dalmak
Yaşlanmak
Kelimelerin rüzgarında kırılmak
Yaşlanmak
Duyulmayacağını bilse de ölümünün,
Sonuna kadar açmak sesini televizyonun radyonun
Her sonbaharda Yaprakları saymak
Yaşlanmak,
Her şeyi yaptığını kabul etmek
Bir suçlu gibi gelip alınmayı beklemek
Yaşlanmak kurumak demek…