Dara çekerken hüzün mutluluk hallacını
Tarih kim bilir nerde kaybetmiştir tacını
Şair sessiz ölmeli “âh” kokulu her izde
Akacak yön kalmamış artık; pusula kırık
Koynundan karanfiller derilecek denizde
Haramiler kuşatmış yârini ırakların
Kurtulmayı bekleyen azgın bir devdir hayal
Yalnızlık gözlerine köz koymuş ırmakların
Aslı nedir kimseler bilmiyor; can veremdir
Kelimeler ki, çarpıp duruyor karanlığa
İmge, bir kuraklığın ortasında Kerem’dir
Söz sahilinde umut savruluyor kum gibi
Su susuz bırakmıştır toprağı; kan iremdir
Şiir bin bir yerinden çatlamış, tohum gibi
Hâtıralar tarihin başucunda âvâre
Tarih hâtıraların ardında pâre pâre
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiiri okuyunca iiçim ezildi..
'kelimeler ki çarpıp duruyor karanlığa'
insanın cevapsız çağrıları ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.....
hissettim hocam
çok sammimi bir şiir
teşekkürler..
TÜM YORUMLAR (7)