Su oyar, kök deler taşı,
Küçük tohum ağaç olur.
Seyret, bu Allah'ın işi,
Bu insanın malumudur.
Bulut dağları aşıyor.
Hem de kaç ton su taşıyor.
Suda niceler yaşıyor.
Bu insanın malumudur.
Hava, su, güneş birleşir.
Tohum toprağa yerleşir.
Zayıf olan irileşir.
Bu insanın malumudur.
İnsan ne kadar da aciz,
İsyanda nisyanda naçiz,
Hayata gelmeden haciz,
Bu insanın malumudur.
Bağrından nehirler çağlar
Korkusundan gökler ağlar
Paramparça olur dağlar
Bu insanın malumudur.
Hepsini görür de göz
Ne der buna kalp ve öz
Gel de bu düğümü sen çöz
Bu insanın malumudur.
Kayıt Tarihi : 8.5.2006 09:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!