Su Misâli Şiiri - Gürhan Kurukaya

Her gün ömürden bir yaprak dökülür!
Bu tatlı can fâni tenden çekilir.
Görmez misin aymaz nefis hâlimi!
Bir zerreye bin ayrılık ekilir!

İz olur sonsuz yollar, akar gönlüme...
Gün olur, bin ay eklenir ömrüme.
Akıp gider su misali duygular...
Bir yokmuşuz, bir varmışız ölüme!

Güneş her gün doğup yine batarken,
Kimine göre geç, kimine erken.
Nasıl farkeder ki talihsiz insan!
Her gönülde bir kaç arslan yatarken...

Zaman durur, güç tükenmez mi sandım?
Belki tendeki bu gençliğe kandım!
Bir kabul, bir teslimiyet bendeki...
Dünyadaki her bir role aldandım!

Bir gün can evinde divân kurulur!
Koşar doymaz nefis her gün yorulur!
Bir hakikat esintisi böğrümde...
Elbet hakkımdaki kalem kırılır!

Akıp giden suya şahittir anlar...
Revan oldu yola beyler ve hanlar.
Şu fâni âleme kazık mı çaktın?
Geçer bu dünyadan nice kervanlar...