Toprak Şiiri - Saffet Çakır

İnsan su misali, hırçın bir ırmak
Olmalı alnı ak, su gibi berrak!
Annem diye göğsüne yattığım toprak
Sesle beni, salla beni, sar beni!

Bir insanım annem versem hakkını
Gülşen'le bezese'm dört bir yanını
Çek üstüme, o beyaz yorganını!
Artık üşütmez, bu yağan kar beni.

Aslım sensin özüm sensin, gam değil
İnsanlardan dost olsa da, tam değil
Ağla gözlerim, kimse sana ram değil!
Sarmadı, bir toprak kadar yâr beni.