Şu Kitaplar Şiiri - Saadet Gökçen

Ah, şu kitaplar yok mu,
Tozlanmış raflarda, sararmış sayfalar...
İçinde bir çift bakışı arzulayan satırlar...
Birinin yüreğinden kopup da gelmiş tüm o buhranlar..

Ayrı bir kokusu vardır o el değmeyi bekleyen zavallıcıkların.
Bir defa içine çeken büyülenir kalır.
Nasıl ki terk edemez aşığını ruhu kadının,
Öyle de vazgeçemez o raflardan, bakakalır.

Bir his yok mu sanırsın o köşesi kıvrılmış yapraklarda,
O mürekkep izi kirletir mi sanırsın nüktelerin altını.
Bir yaşanmışlık görmez misin yıpranmış yapraklarda,
Bu bir yara mıdır ki sarıp kurtulasın?

Ne kaçarsın efendi, hislerin yoğunluğundan?
Korkar mısın sana uğrarlar da uykunu kaçırırlar diye?
Miden mi bulanır gerçeklerin çıplaklığından,
Yoksa görmezden mi gelirsin kalbin varlığını hatırlarsın diye.

Yok, gidemezsin öyle kolay bir hissizlikle.
Tutar kendine çeker o kitaplar, bir şeyleri hatırla diye.
Gözlerini kapatan kendine gece yapar,
Oysaki açıp bir baksan kutup yıldızı parıldıyor yine.