Şu gelen Azrail midir? Şiiri - Fevzi Günenç

Öldürüldüğü anda hemen tepesinde dikilmişti Dedektif Azrail. Sorgulamaya başladı.
“Seni kim öldürdü biliyor musun? ”
“Bilmiyorum,” dedi Mübarek ölü.
“Düşmanın var mıydı? ”
“Sanırım yoktu. Çünkü yaşamım boyunca kimseye kötülük etmedim. Yufka yürekli biriydim. “Karıncaya bile kıyamazdım. Yürürken ayaklarımın ucunda bir karınca görsem, yolumu değiştirirdim.”
“Her gün elini yıkar mıydın? ”
“Yıkardım tabii.”
“Kaç kere? ”
“Beş kere.”
“Neyle? ”
“Suyla tabii.”
“Sabun kullanmaz mıydın? ”
“Yok, sabunu sadece banyo yaparken kullanırdım.”
“Su bulamayınca ne yapardın?
“Kumla teyemmüm ederdim.”
“Kum da, su da yeterli değil. Seni öldüren düşmanların kendi “el”lerindeydi.
“Anlayamadım.”
“Bir insanın elinde her an bir buçuk milyon kadar mikrop bulunur. Elini sık sık sabunlamadığın sürece bu düşmanların canını almak üzere harekete geçerler. Düşmanınızı bilmezsiniz, onunla savaşmazsınız. Sonra da suçu bana yüklersiniz. ‘Azrail canımı aldı” dersiniz. Tırnağını ne kadar zamanda bir keserdin?
“Ayda bir filan…”
“İiiğ… Bir ay boyunca o kocaman tırnaklarla mı gezerdin? ”
“Pek o kadar da kocaman sayılmazdı canım…”
“Sen öyle san. Tırnaklar haftada bir kesilmediği sürece kocamandırlar. Her an içlerinde en az on milyon mikrop barındırırlar. Bu da senin canını almak için durmadan bıçaklarını bileyen on milyon düşman demektir.”
“Tanrım, sen beni bağışla…” diye inledi mübarek adam. “Düşmanlarımı bilememişim…”
İşte o anda uyandı.
“Ölmemişim! ” diye sevindi. “Rüyaymış… Ama iyi bir rüyaydı. Artık beni kimlerin öldüreceğini biliyorum. Düşmanlarımı tanıyorum artık. Onlar ellerimde, tırnaklarımın arasında taşıdığım mikroplardır. Bundan sonra vücudumda türetmeyeceğim kendilerini. Her gün en az beş kez sabunlayarak yıkayacağım ellerimi…”
Sonra ne oldu biliyor musunuz?
O mübarek kişi, gördüğü rüyayı unuttu. Elini günde an az beş kez yıkadı ama sabunu hiç arayıp sormadı. Şimdi düşmanlarıyla iç içe yaşıyor. Onların kendisini öldürecekleri günü bekliyor olmalı.