Şu Dünyada Şiiri - Eyüp Selahattin Dalkıran

Ne yapsam boşuna artık
Aşkımızın çelik kelepçeleri açıldı
Aşkımızın tutukluluğu bitti
Bizi aydınlatan ayna çatladı.

Yüreğimizin içinde ki
Sevgi suları çekildi
Olan sevgimize oldu
Çölde kıvranan balık gibi
Susuz,çaresiz,çırılçıplak,yalnız.

Artık aşkımız lanetlenmiş beton
Yığınları ile sonsuza uzanmış
Kasırgalar kopar
Islak gözlerimizin nemli koridorlarında
Başıboş,çaresiz.

Özlemin doruğunda sen sensiz
Uçuruma açılan bir dönemeç gibi
Her sözün içinde ve dışında
Sen ve ben sensiz
Kendimizi kovalıyoruz bulmak için.

Artık ne sen beni bekle nede ben seni
Kal kalabildiğince kendinde ve sevdiğin
Her şeyinle
Bilirsin beraber okumuştuk
Aşkın tarihçesini ve bulmuştuk onu
diyorsun,gidiyorum üzülecek ne var
Çağımızda aşk ruhsal bir hastalık
Olarak teşhis edildi diyorsun
Bilirsin seven delidir her şeyi yapabilir
Bu yüzden git yalanlarınla beraber.

Yada benden uzaklaş çünkü ayna çatladı
Aynada iki kişi görünmekte
Terk ettiğini ya al ya da kendini kovala
Beni bensiz kendini sensiz
Bırak şu dünyada.

Kesin olarak bilirim ki
Seninle tarihe karşı seviştik
Şimdi dönsek tarih karışır
Dönsen veya dönsem intikam alacağız
Çünkü nefrettir son itirafı aşkın.

Ve buna inan benden başka
Hiç kimse senin adını bilmeyecek
Ben ve sen adımızla
Mühürlenen birer kapatılmış
Zarf olarak kalacağız birbirimize.