Ömrüm;
Genç bir kızın simsiyah saçlarından
Alnına süzülen bir su damlası,
Akıp geçiyor gözlerimden, yüreğimden...
Ayın ondördünün beyaza boyadığı
Terk edilmiş dağ köyleri görüyorum
Sonra bulvarlar, caddeler
Sonra uçsuz bucaksız kalabalıklar
Hep bir ağızdan zafer şarkıları söyleyen
Bir parça ay ışığı
Gözlüklerimin camında,
Aklımda bir soru
Ölüm dediğin nedir ki?
-Sonsuzlukta küçücük bir an
Öyleyse seni bunca korkutan;
-Koklayamamak baharda açacak çiçekleri
Doğmamış çocukların
Süt kokuşunu duyamamak
Ağlayamamak ilk baba deyişlerinde
Süzülüyor su damlası
Kızın alnından
Kemanın tellerine.
Terk edilmediği halde
Aranıp sorulmayan arka mahalleler geliyor aklıma
Ve o mahallelerin
Aransa da bir daha asla bulunamayan çocukları.
Sonra
Meydanlar
Hınca hınç yürekle dolu
Hep bir ağızdan zafer şarkıları söyleyen
Haykırmak istiyorum onlarla birlikte
Ağzımda beyaz bir mendil
Dişlerimin kanıyla kızıla boyanmış.
Susuyorum...
Yürüyor su damlası
Kemanın tellerinden perdelerine doğru
Bir ışık sönüyor ansızın
Orta Anadolu’nun sert iklimli şehirlerinden birinin
Herhangi bir evinde
Bir mezar çöküyor ansızın,
Su damlası düşüyor toprağa,
Susuyor keman
Susuyorum...
2006
www.melihcoskun.com
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 28.3.2006 00:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KALEMİNE VE EMEĞİNE SAĞLIK
TEBRİK VE TEŞEKKÜRLER PAYLAŞTIĞIN İÇİN
Susmak bazen söyleyecek söz bulamamakdır tıpkı bu şiir hakkında söyleyecek bir söz bulamamam gibi...:) Susuyorum Melih ve seni alkışlıyorum tebrikler...:)
TÜM YORUMLAR (3)