Su damlaları.. (Düz yazı)

bazen çok boş gelir hayat..anlamsız..manasız…amaçsız ve yaşamaya değmez…
hiçbir şey tat vermez insana…. insan hiçbir şeyden keyif alamaz,
yaşama sevinci, tıpkı göçmen kuşların terkedişi gibi terketmiştir yüreğini,
büyük bir mutsuzluk ve boşluk kaplar bütün benliğini,
en sevdiğin manasız gelir,en hoşlandığın şeylerden keyif alamaz olursun,
hatta keyif aldığın şeyleri yapmak bile gelmez içinden…
bu durum ruhun depresyonudur….zaman zaman yaşanılır…
sebep nedir diye kendi kendini sorguladığında kayda değer bir sebep te bulunamaz aslında,
belki o gün seni bu kadar karamsar hale getirecek bir şey de yaşanmamıştır..
Ancak, bu durum aslında bir birikimdir,
hani damlayan musluğun zamanla bir kabı doldurması gibi bir şey...
bazen kendimizi farkında olmadan ihmal ederiz…
heveslerimizi…hoşlandıklarımızı..sevdiklerimizi öteleriz ya…
işte maneviyatımızda musluktan damlayan su damlacıkları bunlardır...
böyle zamanlarda bu durumdan kurtulmanın en güzel yolu yalnızlık değildir,
tam tersine sevdiklerimizle daha çok beraber olmak,daha çok hoşlandığımız şeyleri yapmaya zaman ayırmak,
ve hayatı daha sevimli görmeye çalışmak,
yani hayata her zamankinden daha fazla sarılmak zamanı gelmiştir…
zira bu sinyalleri dikkate almazsak eğer mutsuzluk zamanla kronik hale gelebilir…
Hayat kısa bir zaman dilimi aslında,mutlu ve keyifli bir yaşam dileğiyle…