Su Çocuk Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Su Çocuk
acı acıya, su sancıya deriz biz
ya biri çıkıp da
sancı sancıya, su acıya derse
kel mi kalırız...
ya suyun çektiğinin hesabını kim verecek?
bence bundan sonra,
acının da sancının da karşısında
direnecek su...
önce kendini temizleyip dinecek,
sonra da bir tek çocukları sevecek
ve dirilip her şafakta yeniden,
bir tek çocuklara yürüyecek, cesur ve bilge...
yıkılma öncesi çocuk gülüşlerince gürleyecek...
o çocuklar ki acıyı da, sancıyı da
yaratmaz burgacında ki, sudur çocuk...
her canlı kendini suda sınar önce,
sonra kirini ve kendini görür...
anılardan gelecek düşüne kadar,
tam da orda kanar su...
sürülünce açlığa,
yoksulluğa, savaşa çocuklar
ondan kan-ar-dı
kan-ardı
ardı
ar
ve ben bunları düşünürken,
kabataşta taze dem çayımın,
yüzünde çay çiçek açar
ve yer olurum,
çocuk ayaklı sulara...